نقد فیلم

سینماسینما، محسن جعفری‌راد در نقد فیلم شبی که ماه کامل شد، ابتدا باید تاکید شود که نزدیک شدن به سوژه ای مثل خانواده عبدالمالک ریگی و کشتار و قتل عامی که مرتکب شده اند- ماجرایی واقعی در مورد گروه تروریستی و تکفیری جندالله در جنوب شرقی ایران- به خودی خود جسارت می خواهد،حال آن که بدانیم کسی سراغ این سوژه رفته که قبلا فیلم هایی مثل شیار 143 و نفس ساخت ...

سینماسینما، یاسمن خلیلی‌فرد وقتی فیلم کمال تبریزی را تماشا کردم اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که ایده ی اولیه ی خوبی دارد؛ ایده ای که احتمالاً در شلوغ کاری ها و زرق و برق های بی مورد گم شده و از بین رفته است

سینماسینما، حسین آریانی سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر برای نگارنده فرصتی مغتنم بود که در بخش «بازسازی کلاسیک‌ها» فیلم خوب و خاطره انگیز «پرده آخر» (واروژ کریم مسیحی، 1369) را یک بار دیگر روی پرده سینما ببیند؛ و مجددا به رموزِ جذابیتِ خاص و متفاوت آن بیندیشد.

سینماسینما، حسین آریانی سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر برای نگارنده فرصتی مغتنم بود که در بخش «بازسازی کلاسیک‌ها» فیلم خوب و خاطره انگیز «پرده آخر» (واروژ کریم مسیحی، 1369) را یک بار دیگر روی پرده سینما ببیند؛ و مجددا به رموزِ جذابیتِ خاص و متفاوت آن بیندیشد.

سینماسینما، محسن جعفری‌راد در روزهایی که برخی فیلم ها تبدیل شده به دورهمی بازیگران ستاره و هیچ سرو ته و طول و عرضی ندارد -عمق که بماند!- فیلمی مثل سرخپوست مانند خونی تازه در رگ های سینمای ایران عمل می کند و طبیعی است که باید به آن پرداخت و اسم آن دورهمی ها را هم حتی نیاورد، چون باعث اعتبارشان می شود!

در تاریخ سینما کم نبودند فیلم سازانی که فیلم های ضعیف و بی ارزش زیادی ساخته اند؛ اما در این میان برخی چهره ها ظهور یافتند که در میان خیل فراوان آثار ضعیفشان فیلم های درخشان و ماندگاری نیز تولید کردند

سینماسینما، یاسمن خلیلی‌فرد در چند سال اخیر ساخت فیلم هایی که در کشورهای دیگر و عموماً با بهره گیری از بازیگران (یا شاید نابازیگران!) غیرایرانی ساخته می شوند رواج بسیاری یافته است

سینماسینما، نویسنده: پیتر بردشاو/ مترجم: عقیل قیومی

1- هومن سیدی در مقام کارگردان، فیلم به فیلم پیشرفت کرده و مغزهای کوچک زنگ زده، بهترین وکاملترین فیلم او و از بهترین آثار چند سال اخیر سینمای ایران است

سینماگران سینمای ایران در الگوگیری از رفتار سینمای عمدتا غربی، بی توجه به معیارهای فرهنگی و دینی و عرفی جامعه خودمان رفتار می کنند و انتظار دارند تماشاگران نیز همانند خودشان، از این رفتار، تبعیت کنند